لحظه‌ای در پشت صحنه وب سامیتی، قبل از اینکه با هم روی صحنه برویم، یکی از اعضای تیم تولید - که به راحتی دو برابر لورن مکیس جثه دارد - بازوی قدرتمندش را دور شانه مدیرعامل اوراکل ردبول ریسینگ می‌اندازد و او را به سمت میز صدا هدایت می‌کند تا تلفنش را برای گرفتن سلفی بردارد. بیشتر مدیرانی که سازمان‌های ۲۰۰۰ نفری را رهبری می‌کنند، از این صمیمیت، حتی از طرف یک طرفدار دوآتشه، دلخور می‌شوند. مکیس در عوض لبخند می‌زند، رفتار او بدون تغییر است وقتی با عضو هیجان‌زده تیم همراهی می‌کند.

این لحظه کوچکی است اما شاید نشان‌دهنده مکیس باشد که تنها چهار ماه پیش، دومین نفری شد که در تاریخ ۲۰ ساله ردبول ریسینگ به عنوان تیم فرمول یک، رهبری آن را بر عهده گرفت.

مکیس بعداً در صحنه با انگلیسی لهجه‌دار فرانسوی به من می‌گوید: «اولین احساس، احساس افتخار و سربلندی است که ناگهان بخشی از چنین تیم فوق‌العاده‌ای می‌شوم. این تیم در دو دهه گذشته بیش از هر تیم دیگری در فرمول یک برنده شده است. و بعد ناگهان شما بخشی از آن می‌شوید.»

«ناگهان» اغراق نیست. همانطور که به طور گسترده گزارش شد، تماس کاملاً غیرمنتظره در ماه جولای آمد. کریستین هورنر، مدیر اجرایی رک‌گو که از زمان ورود ردبول به فرمول یک در سال ۲۰۰۵ رهبری آن را بر عهده داشت، کنار رفت. مکیس، که بیش از یک سال تیم خواهر این تیم، ریسینگ بولز، را اداره می‌کرد، برای جانشینی انتخاب شد.

مکیس از برخی جهات انتخابی غیرمحتمل بود. در حالی که هورنر از توجه رسانه‌ها و بازی‌های سیاسی که مدیران تیم‌های فرمول یک را تعریف می‌کند لذت می‌برد، مکیس بخش زیادی از دوران حرفه‌ای خود را در سنگر مهندسی گذراند. رویکرد او به پیروزی نیز بازتابی از آن پیشینه فنی است؛ او پیشرفت عملکرد را نه تنها در آیرودینامیک و ترکیبات تایر، بلکه در حذف اصطکاک از گردش کار و فرآیندها می‌بیند.

این فلسفه به همکاری‌های تیم نیز گسترش می‌یابد. به ۱Password، شرکت امنیت سایبری که مدیرعامل آن، دیوید فوگنو، در صحنه وب سامیتی کنار مکیس و من نشسته است، توجه کنید. فوگنو چهار ماه پیش - همان هفته‌ای که مکیس - برند نمادین خود را تحویل گرفت.

همکاری بین یک شرکت امنیت سایبری و یک تیم فرمول یک ممکن است تناسب عجیبی به نظر برسد. امنیت، پس از همه، معمولاً به معنای اصطکاک است. گذرواژه‌ها برای بررسی، سیستم‌ها برای احراز هویت، گردش کارهایی که افراد را کند می‌کنند. در فرمول یک، جایی که هزارم ثانیه اهمیت دارد، این غیرقابل قبول است.

اما دقیقاً به همین دلیل است که مکیس ۱Password را بخشی جدایی‌ناپذیر از مزیت رقابتی ردبول می‌داند. «مردم ما باید در سیستم‌های پیچیده مدیریت کنند و وارد و خارج شوند - آیرودینامیک، دینامیک خودرو در پیست، در کارخانه، در شبیه‌ساز، در تونل باد . . . ما امروز با ورود و خروج یکپارچه مردم از یک سیستم به سیستم دیگر، سریع‌تر از آنچه قبلاً بدون سطح امنیتی انجام می‌دادیم، عمل می‌کنیم.»

این یک مزیت رقابتی کوچک است - و تیم‌های دیگر نیز روابط انحصاری خود را دارند که مطمئناً آنها نیز به عنوان مزیت رقابتی توصیف می‌کنند، از جمله مرسدس با CrowdStrike و مک‌لارن با Darktrace. اما در فرمول یک، مزایای کوچک انباشته می‌شوند. مکیس خاطرنشان می‌کند: «شما به کوچکترین مزیت رقابتی، یکی پس از دیگری، رسیدگی می‌کنید. نابغه فنی ما، مردم ما - آنها هر روز ما را در مورد نویزهایی که برای یک تیم بزرگ تا حدودی اجتناب‌ناپذیر است، به چالش می‌کشند. با ۱Password، ما این نوع پاسخ را داریم که نویز را کاهش می‌دهیم، زمان را برای کسب و کار اصلی افزایش می‌دهیم، و اساساً عملکرد از آنجا می‌آید.»

از مهندس تا مدیرعامل

مکیس ۴۸ ساله، فرمول یک را از تقریباً هر زاویه‌ای دیده است. پس از تحصیل در ESTACA، یک دانشکده مهندسی در پاریس، و دانشگاه لافبورو در انگلستان، او در سال ۲۰۰۰ در فرمول ۳ شروع به کار کرد و قبل از ورود به فرمول یک با یک تیم مسابقه‌ای بریتانیایی به نام Arrows در سال ۲۰۰۱. سپس در سال ۲۰۰۳ به عنوان مهندس مسابقه به میناردی، یک تیم ایتالیایی، پیوست. وقتی ردبول این تیم در حال تقلا را خرید و در سال ۲۰۰۶ آن را به تورو روسو تبدیل کرد - ایده ایجاد یک تیم جوان برای توسعه رانندگان جوان مانند مکس ورشتپن برای ردبول ریسینگ بود - مکیس به عنوان مهندس ارشد ارتقا یافت.

مکیس هشت سال ماند و سپس به عنوان مدیر ایمنی در فدراسیون بین‌المللی اتومبیلرانی (FIA)، نهاد قانون‌گذار فرمول یک و سایر سری‌های موتوراسپورت در سراسر جهان، مشغول به کار شد. در آنجا، او ظاهراً از دستگاه ایمنی تیتانیومی که بالای کابین خودروهای فرمول یک برای محافظت از سر راننده نصب شده است - سیستم "هالو" - حمایت کرد. سپس به فراری به عنوان معاون مدیر مسابقه رفت و پنج سال بعد، دوباره به تیم مسابقه‌ای جوانان ردبول (که در سال ۲۰۲۴ به ریسینگ بولز تغییر نام داد) بازگشت.

به طور خلاصه، مکیس طیف وسیعی از تجربیات را به این نقش می‌آورد. آنچه او نمی‌آورد - حداقل هنوز - مقدار زیادی غرور است. وقتی ورشتپن در سپتامبر در مونزا، سریع‌ترین مسابقه تاریخ فرمول یک، در گرندپری ایتالیا ۲۰۲۵ پیروز شد، خبرنگاران از مکیس در مورد سهم او در این پیروزی پرسیدند. پاسخ او فروتنانه بود: «من هیچ سهمی ندارم.» وقتی خبرنگاران خندیدند، او اضافه کرد: «شوخی نمی‌کنم.»

وقتی در مورد آن لحظه در صحنه وب سامیتی می‌پرسم، مکیس شانه بالا می‌اندازد. «تمام کاری که ما به عنوان رهبر انجام می‌دهیم این است که مردممان را در موقعیتی قرار دهیم تا بتوانند استعدادهای خود را بروز دهند. بنابراین این بسیار زیاد برد آنهاست.»

در واقع، مکیس نقش خود را متفاوت از سلف پر سر و صدای خود می‌بیند. او عمداً سعی نمی‌کند «از پشت سر رهبری کند». در عوض، او در صحنه به من می‌گوید که «فکر نمی‌کند رویکرد مهم باشد. فکر نمی‌کنم سبک رهبری باشد. شما هر سبک ممکن را در رهبری خواهید یافت. فکر می‌کنم آنچه در رهبری مهم است، توجه به مردم و فرهنگ توجه به شرکت است.»

در واقع، در حالی که مکیس قطعاً می‌توانست توجه خود را به راننده ستاره خود جلب کند (مکیس می‌خواهد او را حفظ کند)، او بیشتر بر روی جمع تمرکز دارد. او می‌گوید: «اولین فکر شما به ۲۰۰۰ نفری است که در کارخانه‌ها هستند و هرگز از این فصل دست نکشیده‌اند. این مقدار فوق‌العاده‌ای انرژی، فرهنگ شرکتی می‌طلبد تا این انگیزه و روحیه مبارزه را حفظ کنید.»

البته، فروتنی به معنای ریسک نکردن نیست. پیروزی مونزا همچنین تصمیمی نسبتاً شگفت‌انگیز را تأیید کرد: ادامه فشار بر روی خودروی ۲۰۲۵ به جای رها کردن آن برای توسعه سال آینده. مکیس به من می‌گوید: «ما از عملکرد خودرو در ابتدای امسال و تا اواسط امسال راضی نبودیم. ما تصمیم گرفتیم کمی بیشتر روی ۲۰۲۵ فشار بیاوریم. احساس نمی‌کردیم که می‌توانیم به سادگی صفحه را برگردانیم و آرزوی این را داشته باشیم که همه چیز در سال آینده بهتر شود.»

این یک تصمیم پرخطر بود. با مقررات کاملاً جدیدی که در سال ۲۰۲۶ می‌آید - قوانین جدید شاسی، مقررات جدید واحد قدرت - بیشتر تیم‌ها منابع خود را به خودروی سال آینده منتقل کرده بودند. اما مکیس احساس می‌کرد تیمش باید قبل از حرکت به جلو، آنچه اشتباه رفته را درک کند. او می‌گوید: «احساس کردیم باید به ریشه آنچه کار نکرده بود، پی ببریم. ما شاید کمی بیشتر از برخی رقبا فشار آوردیم. و خوشبختانه، این باعث شد که فرم ما برگردد.»

مکیس می‌گوید اکنون تیم با زمان توسعه کمتری نسبت به رقبای خود وارد زمستان می‌شود، «اما با اعتماد بسیار بیشتری به ابزارها، روش‌ها و فرآیندهای خودمان.»

حرکت به جلو

اگر چرخش مکیس در سال ۲۰۲۵ پرخطر بود، سال ۲۰۲۶ چیز دیگری را نشان می‌دهد: «ماجراجویی دیوانه‌وار»، همانطور که مکیس توصیف می‌کند که ردبول برای اولین بار، با همکاری فورد، واحد قدرت خود را می‌سازد. (این تیم از سال ۲۰۱۹ به موتورهای مبتنی بر هوندا متکی بوده است.) «برای اوراکل ردبول ریسینگ، هیچ کلمه دیگری برای توصیف سال آینده جز یک چالش دیوانه‌وار وجود ندارد. این چقدر برای ما بزرگ است.»

برای درک آنچه تیم در حال انجام آن است، مکیس آن را در صحنه اینگونه توصیف می‌کند: «ما واحد قدرت خود را با پشتیبانی فورد خواهیم ساخت و با کسانی رقابت خواهیم کرد که بیش از ۹۰ سال است که موتورهای فرمول یک تولید می‌کنند. این نوع سطح دیوانه‌واری است که فقط ردبول می‌تواند انجام دهد. ما تصمیم گرفتیم امکانات شبانه‌روزی را در وسط یک مزرعه در میلتون کینز [شهری بزرگ در حدود ۵۰ مایلی شمال غربی لندن] از صفر بسازیم - ساختمان را تهیه کنیم، دینامومترها را نصب کنیم [که دستگاه‌های تست عظیم و پیچیده هستند]، ۶۰۰ نفر را استخدام کنیم، سعی کنیم آنها را با هم کار کنیم، در نهایت یک موتور بسازیم و آن را آماده کنیم تا به پیست برسد.»

آیا او می‌تواند سال آینده خودرویی قهرمانی را به ورشتپن قول دهد؟ وقتی از مکیس می‌پرسم، او پاسخ می‌دهد: «احمقانه خواهد بود اگر فکر کنیم که همینطور وارد می‌شویم و بلافاصله در سطح مناسب خواهیم بود. این اتفاق نخواهد افتاد.» او می‌گوید: «اما ما آن را به روش ردبول انجام می‌دهیم. ما آن را با تمام رویکرد ریسک بالا، پاداش بالا که گرامی می‌داریم، انجام می‌دهیم.»

او دلیلی برای خوش‌بینی دارد. با قرار گرفتن در رده سوم جدول تیمی فرمول یک امسال، درست پشت سر مرسدس، ردبول شانس واقعی برای پیشی گرفتن از آنها برای مقام دوم در سه مسابقه پایانی فصل امسال را دارد. این با سلطه‌ای که ردبول در سال‌های اخیر از آن لذت می‌برد، فاصله زیادی دارد، اما با توجه به شروع فصل، نشان‌دهنده یک ریکاوری بزرگ خواهد بود.

قبل از گفتگوی عمومی ما در مقابل حضار، در حالی که آرایشگران ما را برای نور صحنه آماده می‌کنند، از مکیس در مورد فشار آن مسابقات پایانی می‌پرسم.

او به من می‌گوید: «ما همیشه می‌گوییم که آن را مسابقه به مسابقه پیش می‌بریم. بنابراین این کاری است که در سه مسابقه آینده انجام خواهیم داد. شما می‌خواهید در پیست حاضر شوید، خودرو را در پنجره مناسب قرار دهید» - به این معنی که محدوده باریک شرایطی که خودرو بهینه عمل می‌کند - «و برای پیروزی بجنگید.»

او ادامه می‌دهد: «جنگیدن در آن سطح فوق‌العاده دشوار است، اما همه در میلتون کینز کار فوق‌العاده‌ای برای بازگرداندن خودرو و ارائه یک بسته رقابتی برای پایان فصل انجام داده‌اند.»

در ضمن، او اصرار دارد که به جداول امتیازات یا "چه می‌شد اگرها" نگاه نمی‌کند. «ما به اعداد نگاه نمی‌کنیم. می‌دانیم که اتفاقات زیادی در [جدول تیمی فرمول یک] در حال رخ دادن است، اما ما فقط مسابقه به مسابقه به آن نگاه می‌کنیم.»

او می‌گوید این «تنها کاری است که ما انجام می‌دهیم» و ماموریت ردبول را توصیف می‌کند. «تعقیب زمان دور.»